วันนี้(5ก.ค.) ขณะรอรถเมล์เพื่อไปทำงานป้ายย่านเมโทประตูน้ำ ได้เห็นคนเมานั่งอยู่ในพื้นถนนก็ไม่ได้คิดอะไร อีกสักพักหนึ่งปรากฏว่าเขานอนในลักษณ์ขวางถนน ทำให้คิดว่าถ้าเกิดรถที่วิ่งผ่านมาไม่ทันสังเกตคงจะทับหัวตายแน่นอน แต่ก็คิดว่าสัตว์โลกยอมเป็นไปตามกรรม เมื่อเราขึ้นผ่านไปแล้วก็ไม่ใช่เรื่องของเราที่จะมาคิดอะไรอีกแล้ว
ส่วนอีกใจหนึ่งก็คิดว่าน่าจะช่วยยกเขาขึ้นมาอยู่บนฟุตบาทเพื่อความปลอดภัย จึงได้เข้าไปใกล้ๆ ได้เห็นกระถางต้นไม้อยู่จะเอาไปวางกันดีหรือไม่ แต่ก็ได้เห็นกรวยจราจร จึงตัดสินใจนำไปวางกั้นไว้ไม้รถได้สังเกต แล้วกลับมายืนรอรถ ปรากฏว่าตำรวจที่รักษาความปลอดภัยที่ร้านทองได้ออกมาแล้วก็พูดในลักษณะบ่นว่า "ใีครเป็นลูกเป็นผัวเขาคงจะอดสูนัก ได้ยกเขามานอนบนฟุตบาทหลายครั้งแล้วแต่เขาก็ลงไปนอนอีก"
จึงได้บอกกับตำรวจไปว่า "ปล่อยเขาไปตามสภาพ ส่วนเรามีหน้าที่ต่อลมหายใจให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้น" เมื่อเห็นรถที่ต้องขึ้นมาแล้วจึงขึ้น ก็คิดอยู่ในใจว่าวันนี้เราได้ทำบุญช่วยเหลือชีวิตคนหนอแม้นว่าเขาจะเมาก็ตาม แต่เขาก็คือคน ส่วนเขาจะเป็นอย่างไรนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง หน้าที่ของเราได้ทำไปนั้นถือว่าจบแล้ว แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรเลยแล้ววันต่อมาได้ฟังคนเล่าว่าเขาเสียชีวิตแล้ว จะเสียใจอยู่ไม่น้อย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น